ข้าวหลามเป็นอาหารหรือจะเรียกว่าเป็นขนมหวานอีกอย่างก็น่าจะได้ เพราะมีรสหวานจากน้ำกะทิ และน้ำตาลที่ผสมลงไปให้กลมกล่อม

 

ขนมทองม้วน

 

 

 

ด้วยกลุ่มสตรีบ้านไร่ใต้ หมู่ที่ 1 ต.นาคา อ.สุขสำราญ จ.ระนอง ต้องการมีอาชีพเสริมที่สร้างรายได้เพื่อลดรายจ่ายในครัวเรือนและนำความความรู้จากภูมิปัญญาท้องถิ่นมาปรับใช้ในสังคมยุคปัจจุบัน โดยเริ่มจัดกิจกรรมครั้งแรกตั้งแต่ ปี 2563 ในรูปแบบกลุ่มสนใจ การทำปลาเค็มฝังทราย หลักสูตร 6 ชม. และได้ทำการต่อยอดจนมีผลิตภัณฑ์ที่สามารถเพิ่มมูลค่า-จัดจำหน่ายสร้างรายได้ให้ครอบครัวและชุมชน

ปลาเค็มฝังดินทรายนั้น เป็นวิธีการถนอมอาหารโดยใช้ภูมิปัญญาชาวบ้านที่ตกทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น โดยการนำวัตถุดิบคือปลาทะเล มาผ่านกระบวนการขั้นตอนต่าง ๆ ดังนี้
1. เอาเกล็ดเอาไส้ออกล้างให้สะอาด
2. จุกเกลือเม็ดให้ทั่วตัวปลาและในท้อง แล้วห่อด้วยกระสอบมัดเชือกให้แน่นรอบตัวปลาแล้วนำไปฝังทราย 5 ถึง 7 วัน
3. เมื่อขึ้นมาจากดินล้างให้สะอาดจากนั้นนำมาผูกเชือกห้อยหัวลง 3 วันโดยไม่ต้องใช้แสงแดดในการตากแห้ง
4. นำเข้าตู้เย็น 2 วัน เพื่อเป็นการปรับกลิ่นแอมโมเนียออกจากตัวปลา เป็นการเสร็จกระบวนการ กลายเป็นปลาเค็มฝังดินไร้แดด ซึ่งมีรสชาติอร่อย มีกลิ่นหอม สามารถเก็บไว้ได้นานนับปี

วิธีการเตรียมบ่อฝังทราย มีวิธีการ ดังนี้
1. เตรียมขอบบ่อ ขนาด 100 x 100
2. เตรียมทรายก่อ (ทรายหยาบ)
3. เททรายก่อลงในบ่อความลึก 1 ศอก
ปลาที่นิยมทำปลาฝังทราย ได้แก่ ปลาอินทรีย์ ปลากระบอก ปลาจวด และปลามง ซึ่งเป็นปลาที่ได้จากการประมงพื้นบ้านในเขตพื้นที่ตำบลนาคา วิธีการบรรจุภัณฑ์ใช้ถุงซีลสุญญากาศทำให้สามารถเก็บไว้ได้นานนับปี

บ่อน้ำพุร้อนรมณีย์ ตั้งอยู่ในซอยบางกลาง หมู่ที่ 4 ตำบลรมณีย์ อำเภอกะปง จังหวัดพังงา บ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้มีมาตั้งแต่เมื่อใดนั้น ไม่มีผู้ใดสามารถจะบอกเล่าได้ ตามที่ได้เริ่มมีการบันทึกไว้ตั้งแต่ พ.ศ. 2481 ความว่า บ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้ ตั้งอยู่บริเวณบ้านทุ่งปรือ บ้านทุ่งปรือแห่งนี้ มีราษฎรอาศัยอยู่จำนวน 7 ครัวเรือน คือ นายเหมือน ไม่ทราบนามสกุล เป็นผู้ใหญ่บ้าน นายเขียว จวนสำเร็จ นายร่ม และนายเริ่ม จันประสาท นายเพิ่ม ช้างใหญ่ นายเลื่อน นายบี และนายพรหม เดิมราษฎรเรียกบ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้ว่า "พ่อตาบางน้ำร้อน" โดยมีนายเหมือน เป็นร่างทรงของพ่อตาบางน้ำร้อน ไม่มีราษฎรผู้ใดกล้าไปถางป่าในบริเวณบ่อน้ำพุร้อนเพราะมีความเชื่อว่าเป็น สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ราษฎรได้นำน้ำในบ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้ไปใช้ในการอุปโภคและบริโภค ราษฎรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำนาทำไร่ และเลี้ยงเป็ด ต่อมาภายหลังได้เกิดความแห้งแล้งและโรคห่า ราษฎรส่วนหนึ่งได้อพยพไปอยู่ที่อื่น เช่น ตะกั่วป่า หรือหมู่บ้านอื่น ๆ ในตำบลรมณีย์ คงเหลือแต่ไร่นา ต่อมากรมป่าไม้ได้ประกาศเขตป่าสงวนแห่งชาติ คือ ป่าเทือกเขาศรีราชา ป่าบางกลัก และป่าเขาบางใหญ่ ในปี พ.ศ. 2526 ซึ่งก่อนจากนั้นได้ประกาศเป็นป่าเตรียมการไว้ก่อนแล้วตั้งแต่ปี พ.ศ. 2507 เป็นเหตุให้ที่ดินบริเวณบ่อน้ำพุร้อนและใกล้เคียงอยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติทั้งหมด ทำให้ที่ดินทุกแปลงถ้าออกเอกสารสิทธิ หลังปี พ.ศ. 2526 หรือหลังจากปี พ.ศ. 2507 โดยมิได้แจ้งการครอบครองที่ดินแปลงดังกล่าวออกโดยมิชอบด้วยกฎหมาย ทางราชการสามารถเพิกถอนได้ตลอดเวลา

เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวอีกแห่งหนึ่งของจังหวัดพังงา ซึ่งใช้เป็นที่พักผ่อนและรักษาโรค เชื่อกันว่าน้ำแร่ อุณหภูมิของน้ำจากบ่อน้ำพุร้อนแห่งนี้ มีสรรพคุณในการรักษาโรคได้ เช่น โรคเหน็บชา โรคไขข้ออักเสบ โรคอัมพาต โรคอัมพฤกษ์ เป็นต้น

ลักษณะทางกายภาพ

เป็นบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติ มีเนื้อที่ 4 ไร่ โดยมีน้ำพุร้อนผุดขึ้นมาจากใต้ดิน 5 บ่อ เกิดขึ้นบนที่ราบตามแนวร่องห้วยบางน้ำร้อน อุณหภูมิน้ำผิวดิน 40-63 องศาเซลเซียล (C) น้ำพุร้อน ประกอบด้วยแร่ธาตุมากมาย เช่น  ซัลเฟต คลอไรต์ ไนเตรต

ในตอนนี้เป็นช่วงที่ทุกคนอยู่ในความหวาดระแวงของโรคระบาด Covid-19 กันจึงทำให้แม้ในวันหยุดทำงานของคนส่วนมากแล้วในช่วงนี้จะกักตัวกันอยู่ที่บ้านกันตามที่รัฐบาลได้ประกาศให้อยู่บ้านเพื่อชาติกัน แต่สำหรับบางคนการอยู่ที่จะอยู่บ้านทั้งวันบางครั้งก็อาจจะเบื่อไปบ้างวันนี้ผู้เขียนจะพาไปรู้จักสถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ของหมู่บ้านบางเก่า ตำบลบางเก่า อำเภอสายบุรี จังหวัดปัตตานี เป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งใหม่ของหมู่บ้านแห่งนี้ พึ่งจะมีการเปิดสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้เมื่อไม่นานมานี้ ได้ตั้งชื่อแหล่งท่องเที่ยวนี้ว่า PATA IBU NUNUH เป็นชื่อภาษามาลายู ถ้าแปลเป็นภาษาไทยจะมีชื่อว่า "หาดม้าน้ำ" นั่นเองเพราะที่หาดแห่งนี้จะมีสัญลักษณ์รูปปั้นของม้าน้ำสองตัวอยู่คู่กันจะเห็นได้ชัดมาก ถ้าได้ขับรถบนถนนสายปะนาเระ-สายบุรี ที่หาดแห่งนี้ในช่วงนี้ก็จะไม่ค่อยมีผู้คนนอกพื้นที่มาเที่ยวกันเลยเพราะด้วยโรคระบาด Covid-19 ทำให้เป็นโอกาสของผู้เขียนที่จะได้ออกมาดูบรรยากาศที PATA IBU NUNUH แห่งนี้เป็นช่วงที่มีผู้คนน้อยมากและผู้เขียนเองก็จะอยู่ห่าง ๆ จากคนที่อยู่ที่หาดนี้ด้วยไม่ได้เข้าไปใกล้กับคนอื่นเลย